In het vierde nummer van TvG vindt u verschillende fraaie bijdragen. Het nummer opent met een artikel over SOLK. Daarna volgt een artikel over onderzoek naar een vragenlijst over zelfactualisatie. In de rubriek Forum twee bijdragen in de actuele discussie over de vraag of EBP een betere grondslag zou zijn voor verenigingen als de VGCt en VVGT. Tot slot vindt u een boekbespreking over een van de mooiste boeken van de gedragstherapie en een in memoriam.
Jaap Spaans en Kees Jan van der Boom openen het nummer met een bijdrage over somatisch onvoldoende verklaarde lichamelijke klachten. Zij gaan vooral in op aandachtspunten voor de verbetering van cognitieve gedragstherapie in de behandeling van deze klachten. Zie ook het gratis artikel.
De bijdrage van Arnold van Emmerik, Floor Nederveen, Arjen Noordhof en Jan-Henk Kamphuis gaat over psychometrische eigenschappen van een vragenlijst voor de meting van zelfactualisatie; een belangrijk concept uit de oude psychologie. De auteurs bepleiten dat het concept ook thuishoort in de moderne psychologie en dat het voor onderzoek en behandeling waardevol is om het goed te kunnen meten.
In het tweede nummer van dit jaar werd uitgebreid aandacht besteed aan evidence-based practice. U weet mogelijk nog dat Arnold van Emmerik en Dirk Hermans zich uitspraken over de vraag of EBP een betere grondslag zou zijn voor verenigingen als de VGCt en VVGT (‘Ja,’ zei de eerste; ‘Nee,’ zei de tweede). Marcel van den Hout en Yvette van der Pas delen hun gedachten over dit vraagstuk. U treft hun bijdragen in dit nummer aan.
In de laatste twee stukken is er aandacht voor Paul Eelen, een vooraanstaand Vlaams gedragstherapeut die in 2016 overleed. Hij schreef samen met Hans Orlemans en Dirk Hermans een van de prachtigste boeken uit de gedragstherapie van de lage landen, Inleiding tot de gedragstherapie. Anton Hafkenscheid schreef een boekbespreking waarin hij vol lof over de recenstste versie van dit boek schrijft (van Dirk Hermans, Filip Raes en Hans Orlemans), maar ook over eerdere versies. Het nummer eindigt met een eerbetoon aan Paul Eelen, geschreven door verschillende Vlaamse collega’s. Ook voor mensen die Eelen niet kenden illustreert dit stuk hoe groot zijn invloed is geweest.