Samenvatting

In deze bijdrage wordt een pleidooi gevoerd om het curriculumonderwijs tot gedragstherapeut in de klassieke leerparadigmata opnieuw te verdiepen. Grondige leertheoretische kennis biedt de enige garantie dat gedragstherapeuten zelfstandig kunnen beslissen waar de grens van gestandaardiseerde (en geprotocolleerde) interventies ligt en hoe ze daar vervolgens adequaat en effectief mee om kunnen gaan. Aansluitend op de mogelijkheden en vaardigheden van de individuele patiënt moet in een onderlinge samenwerking worden gezocht naar de meest passende gedragsinterventies. Leidraad moet blijven om de mate en complexiteit van interventies zo eenvoudig mogelijk te houden, als een holistische benadering niet per se noodzakelijk is. Daarbij moet het behandelingsverloop op basis van behavioristische uitgangspunten voorop blijven staan.

Summary

Skinner's influence transcends that of a mere behavioral technocrat

In this discussion paper a plea is made to deepen again the education in the classical learning paradigms. Thorough knowledge of modern learning theory is the only guarantee of being able to decide independently where the boundaries of standardized (and protocolled) interventions lie and how to deal with them adequately and effectively. In line with the capabilities and skills of the individual patient, the most appropriate behavioral interventions must be sought collaboratively. The guiding principle should remain to keep the degree and complexity of interventions as simple as possible, in case a holistic approach is not absolutely necessary. In doing so, the behaviorist path must remain paramount.